* VAN WENS NAAR WERKELIJKHEID *

Jij hebt een talent gekregen om tot maximale ontplooiing te brengen en het beste in jezelf te vinden en te geven aan jezelf en de mensen om je heen. 

Apathie en verveling zijn dus boosdoeners voor ons geluk. Meer mensen zouden bijvoorbeeld moeten gaan inzien dat werk niet iets is wat moet omdat we daardoor onszelf kunnen blijven voorzien in levensonderhoud, maar dat werk ook bijdraagt aan het eigen geluk en een groot deel van het leven beslaat. Enorm zonde dus om daar niet ook je geluk in te vinden, maar werk te zien als vervelende plicht. Door dus anders tegenover werk te staan, kan je er een positieve draai aangeven en je krijgt daardoor meer energie.

Je moet natuurlijk wel werk zoeken wat bijdraagt aan je eigen ontplooiing, want met name in werk moet je iets kiezen wat je telkens blijft uitdagen en waar je voldoening uit haalt. Anders ga je je vervelen doordat het je niet genoeg biedt in je verkenningstocht, voel je je onvoldaan en daalt het vertrouwen in jezelf (niet je waarde als gehele persoon, waarin de mensen zich nogal eens willen vergissen. Werk is namelijk slechts een onderdeel in je leven en slecht werk of minder goede prestaties doet je niet af als geheel persoon). Wanneer mensen niet tevreden zijn met hun werk, proberen ze dit te compenseren met heel veel kwalitatieve en kwantitatieve vrijetijd. Daardoor wordt de druk op deze vrijetijd zo groot met als gevolg dat ze hier uiteindelijk een veel te hoog verwachtingspatroon aan gaan geven en kan het mogelijk zo zijn dat ze ook hierdoor weer gestresst raken. Het één maakt het ander dus niet goed, maar kunnen elkaar juist versterken of teniet doen.
Wanneer tijdens de volwassen jaren variatie aan de vrijetijdsbesteding en enige ontspanning ontbreekt doordat de aandacht volledig gericht wordt op het werk, bestaat de kans dat men zich op oudere leeftijd verlaten en geïsoleerd gaat voelen. Deze mensen vertonen dan nog de symptomen van stress die ze tijdens hun werk hadden ervaren en zullen daardoor sneller ziek worden of zelfs voortijdig sterven. Omdat deze mensen niet zozeer geleerd hebben hun tijd zelf in te delen - want het werk deed dat voorheen altijd - vallen ze na hun pensioen in een soort zwart gat. Ze gaan zich onvoldaan voelen, zijn rusteloos en hebben moeite met het intact houden en stimuleren van sociale contacten. Dit hebben ze namelijk tijdens hun werkperiode min of meer verwaarloost. Juist daarom is het dus zo belangrijk dat mensen gedurende hun hele levenscyclus gestimuleerd blijven om aan ontspanning en vrijetijdsbesteding te doen, waarin ook de sociale contacten, en de vaardigheden hiervoor, behouden blijven.